Finito

I to już? Cztery lata przedszkola, tak pstryk? Kiedy jeszcze nie zdążyłam się nacieszyć maluchem! Chłopczykiem, który dopiero co uczy się mówić, poznaje literki, cyfry i rysuje słodkie laurki. Ludu mój ludu, a jak szkolny czas poleci tak samo? Ja się absolutnie nie zgadzam! Niech ktoś spowolni ten czas, bo mi serce pęknie..

Zakończenie roku przygotowane z pompą, dzieci śpiewały, tańczyły i mówiły wzruszające wiersze. Była też duża składka to i zamek dmuchany się trafił i wata cukrowa. Dziewczyny popiekły ciasta, przyjechała maszyna do popcornu. Animator zabawiał pociechy, które już sił na skakanie nie miały. Było kolorowanie włosów, przyjęcie ze smakołykami, bańki. Dużo baniek. I cztery godziny szaleństwa:)

Można by pomyśleć, że po czymś takim Mały padnie, ale gdzie tam. Mój Tatko zaprosił jeszcze spontanicznie całą ekipę na lody i trampoliny z okazji Dnia Taty. Także powrót do domu w późnych godzinach wieczornych i o wczesnym śnie tylko pomarzyć. A dziś kolejna niespodzianka, zaproszenie na lipiec z okazji urodzin przedszkolnej koleżanki – dzięki czemu część ekipy spotka się jeszcze w wakacje. Tymczasem ja już o wyprawkę zaczynam się troszczyć, na którą w towarzystwie Bluberki miło się polowało. Wreszcie spotkanie, po dłuugiej przerwie, pogaduchy i szoping bardziej w kierunku dziecięcia, niż naszym. Ale ten akurat był dodatkiem do spotkania. Następne, mam nadzieję, w kinie 🙂