Siedem żyć

Plastikowe wieści odreagowałam na łonie natury. Mężu zerwał się wcześniej z pracy, złapaliśmy Małego z przedszkola i pojechaliśmy prosto do Zosi. Tak by uniknąć piątkowych korków.. Wieczór już relaksujący, odpoczynek jak zawsze u teściowej wspaniały. W sobotę na ryneczku upolowane wygodne legginsy i kolejne auto dla synka. Choć co miesiąc obiecuję sobie, że więcej pierdułek kupować nie będę, to i tak polegnę. Bo przecież radość w oczach dziecka jest taka niesamowita.. Dziecię na dokładkę naciąga babcię na słodycze i ma kolejną osobę chętną do zabawy. Do tego pies i kot w komplecie, więc nic dziwnego, że do babci Zosi uwielbia jeździć. I właśnie z owym kotem przydarzyła się historia jak z horroru..

Zosia zabrała Małego na spacer z psem, zaczęło się już ściemniać więc przy okazji rozglądali się za Miśkiem, który jest kotem wychodzącym. Przylatują po chwili, Zosia blada, spanikowana i ze łzami w oczach. Matko, chyba mój kot leży potrącony na chodniku! Takie same kolory, taka sama wielkość. Dawajcie latarkę! Mężu leci z mamą zobaczyć zwierzaka. No i kurcze niestety ten. Załamani pakują sztywnego kociaka do reklamówki. Zosia płacze, Mężu blady i prawie sztywny jak ten kot. Dochodzą w okolicę ogrodu, a tam..

Siedzi sobie nasz Misiek w najlepsze i myje futro! O matko i córko. Ryk jeszcze większy. Misiek pod pachę i szlaban dożywotni na wychodzenie 😉 Jak weszli z nim do domu to i ja się popłakałam. A Zosia długo nie mogła się uspokoić.. Nie mówiąc o Mężu, który nieszczęśnika w reklamówce, pod osłoną nocy, musiał odtransportować na poprzednie miejsce, współczując właścicielom straty.. lecz nie chcąc być posądzonym o pozbawienie kota jednego z żyć. Uff.. Działo się. Ale grunt, że zakończenie szczęśliwe.