Zaręczynowa rocznica

Weekendowy zachwyt różany trwa do dziś, przeglądam zdjęcia, kopiuję je i wysyłam do rodzinki. Bo taki widok cieszy oko i choć wydaje się, że te róże podobne jedna do drugiej, że mają tylko inne kolory, to jednak każda jest inna. Różnią się wielkością, rodzajem płatków i ilością kwiatów na łodygach.. Są tak cudne, że tylko czekam na słoneczny dzień i wybiorę się do ogrodu jeszcze raz..

• 

Po zachwytach kwiecistych pojechaliśmy jeszcze nad Odrę, obejrzeć największy diabelski młyn w Polsce. Ma wysokość 55 metrów, a waży to to 350 ton. Domyślam się, że widok z góry – przy ładnej pogodzie – musi być niesamowity. Ale jednak nie zdecydowaliśmy się na przejażdżkę tym ustrojstwem. Przede wszystkim za mocno wiało, widoczność była średnia i jedynie ze trzy osoby odważyły się wsiąść do wagonika.

• 

Tymczasem nowy tydzień rozkręcony, trochę lekarsko, trochę z ćwiczeniami ale już takimi na pół gwizdka. Znowu mechanik na dwa auta, zakupy prezentowe dla maluchów koleżanek, a wczoraj wizyta Hani. Wreszcie udało jej się przybyć i do mnie, bo ostatnio głównie ja ją nawiedzałam. Z racji wolnej chaty i swobody w pogaduchach. Przegadałyśmy trzy godziny przy kawie i herbacie, a czas leciał w tempie ekspresowym. Nawet nie wiadomo kiedy minął.. Odnośnie mijającego czasu, przypomniało mi się, że..

Dziś mija sześć lat od dnia, gdy Mężuś na pięknej greckiej plaży oświadczył mi się, nieśmiało podając pierścionek. Po czasie opowiedział, że chodził z pierścionkiem przy sobie ze dwa dni czekając na odpowiednią okazję 🙂 Kochany.. Szczerze powiedziawszy, dla mężczyzn to musi być jednak stresująca sytuacja. Nie dość, że poważna deklaracja, to jeszcze czasem nie wiadomo cóż ta ukochana może odpowiedzieć i jak zareagować. Czy będzie się wahać, czy rzuci się z uśmiechem i ze łzami w oczach do ściskania i odtańczy taniec radości 😉 Moje TAK było bez chwili wahania, wiedziałam, że chcę go za męża, z całego serca..

•