Zew natury

Mam wieści, że CV trafiło do bazy danych. Prezes zaniósł je osobiście, czyli jest szansa. Nawet jeśli nie teraz, to może w przyszłości. Mnie się nie spieszy, mogę poczekać. Myślę, że warto, na pracę od 7-15, na wolne weekendy, miejsce tuż obok domu i w miarę pewny etat, z którego nikt się nie rusza nawet po przejściu na emeryturę. Przyznaję, chciałabym tam kiedyś zakotwiczyć..
Tymczasem na ćwiczeniach debaty iście wakacyjne. Nic dziwnego, przy 30 stopniach i słońcu od rana do wieczora. U Edyty klaruje się biwak pod namiotami, pakowanie leczo do słoików, rozmowy o skuteczności spray’ów przeciw komarom i poszukiwania materaca. Z tej okazji i żeby łatwo było się rozliczyć obie bierzemy w sierpniu zawieszenie umowy na fitness. Dzięki temu następuje przesunięcie umowy aż do świąt.

Cieszy mnie ta pogoda niezmiernie bo wpasowuje się stricte w nasze marzenia o plażowaniu nad jeziorem. O spacerach po leśnych drogach, kąpielach w ciepłej, przezroczystej wodzie i tym niepowtarzalnym klimacie lata z dawnych (nomen omen) lat. O ogniskach z gitarowym brzmieniem, śpiewach rodziców, którzy prócz tańców i to bardzo lubią. I o radości Małego, który też już się na te atrakcje cieszy.

Swoją drogą lato było kiedyś bardziej stabilne pogodowo. Tak ze 20 lub więcej lat temu. Mniej upalne, ale pamiętam, że spędzane dzień w dzień na plaży. Jeździliśmy wtedy tylko pod namiot, za lodówkę służyła głęboką dziura w ziemi. Materace, śpiwory i pełnia szczęścia. Nikomu nie przeszkadzały wspólne łazienki i toalety stojące na dworze, w rogu ośrodka. Nikt się nie przejmował żukami, mrówką, pająkiem czy jeżem wędrującym nad ranem dookoła namiotu. Tak właśnie do mnie dotarło, że teraz nad naszym jeziorem nie ma już żadnych jeży. Ciekawe czemu, czy się wyniosły gdzie indziej, czy aura im nie sprzyja? Ale i bez jeży w tym miejscu jest cudnie. Lubię, chcę i cieszę się każdą chwilą na łonie natury. 

Na razie jeszcze różany zachwyt i .. niech moc natury będzie z nami 😉

•