English please

Pierwsze zajęcia za mną i jeszcze się nimi zachwycam 🙂 Dziewczyny z grupy, do której się przyłączyłam, przyjęły mnie z otwartymi ramionami. Poznałam je już na korytarzu w trakcie czekania na lekcję. Pani Grażynka, podróżniczka i 4 młode kobietki. A prowadząca to wulkan energii i dobrego humoru, czyli ktoś kto idealnie mi pasuje w roli prowadzącej. Rozładowuje napięcia spowodowane brakiem słów w mózgowych zwojach, zachęca do mówienia i kreatywnych odpowiedzi. Podsuwa fajne ćwiczenia w parach i sprawia, że człek się czuje jakby sto lat znał i ją i całą grupę. Także koty za płoty, jestem już swoja i jak się okazuje, w pamięci tkwi wiele zdań i słów, które nareszcie mogą wypłynąć na światło dzienne. Odblokowałam się w mig i stwierdzam, że ten kurs to była dobra decyzja. Jutro kolejne zajęcia i już się nie mogę doczekać.

Radość psuje jedynie dalszy ciąg chorowania Małego.. Ale grunt, że już bez gorączki i z mniejszym kaszlem. Pozostał tylko duży katar, taki z tych zatokowych, co aż w nosie gulgocze. Czasem aż brakuje mi aspiratora, którego używaliśmy gdy synek był jeszcze niemowlęciem i sam nie umiał smarkać w chusteczkę. Teraz by się przydał, żeby szybciej ten nos biedny oczyścić.. Miałam nadzieję, że do piątku Mały się wykuruje, bo będzie rozdawanie nagród za konkurs na maskę karnawałową, ale się na to nie zanosi. Byłam na półrocznym zebraniu w przedszkolu i już panie poinformowałam, że do końca tygodnia mają jednego kawalera mniej. Od następnego z kolei zaczynają się ferie i też dylemat, czy wracać do mieszanych grup i zmniejszonej obsady. Z tego co wiem to i Stasia nie będzie i część innych dzieci wyjeżdża. Jeszcze temat przemyślimy, teraz najważniejszy powrót do zdrowia..

Albowiem z racji okrojonego czasu wolnego i braku swobody, wszytko leży odłogiem. Próbuję jakoś łączyć gotowanie, z zabawami, wspólne mycie naczyń, po którym trzeba też myć podłogę, zbierające się pranie z dostarczaniem leków na czas. I zakupy, które wreszcie po tygodniu udało mi się zrobić w ilości hurtowej. Do rodziców w tym tygodniu nie pojedziemy, na szczęście prócz angielskiego, dla relaksu i odskoczni szykuje się jeszcze szoping z Bluberką i mam nadzieję, że weekendowe urodziny Franka nam nie przepadną..