Albumy

Od poniedziałku siedzę z nosem w zdjęciach. Dosłownie. Każdą sztukę przeglądam i poszukuję jej w zapisanych plikach. Notuję datę i układam w albumach. Nie sądziłam, że to będzie takie wykańczające. A wszystko przez to, że nie mogłam się zebrać za wywołanie kilkudziesięciu sztuk, a nie kilkuset z czterech lat. Teraz weź człowieku ustaw chronologię i pomieść się w domowych albumach. Przy okazji włączają się wspomnienia, ale i zachwyt nad własną prezencją i sylwetką. Chyba zamiast marudzić na te nadmiarowe kilogramy, trzeba się cieszyć, że jest jak jest, bo za dziesięć lat będzie zupełnie inaczej.

Mały też rośnie jak na drożdżach, taka to była kiedyś kruszynka mieszcząca się na rękach. Taki pączek z pełnymi policzkami, z meszkiem na głowie i pachnący niemowlęciem. A tu proszę.. Ubrania lecą na 116, buty dziś w sklepie oglądałam na 30, choć jeszcze w niektóre 26 się mieści. Swoją drogą pierwszy raz spotkałam się z sytuacją, że jest towar na sklepie, a nie mogą mi go sprzedać. Kod był zerowy, co oznaczało, że już te butki powinny zejść ze stanu, a w koszyku leżały. Cóż, trzeba było oddać, choć kompletnie nie rozumiałam dlaczego nie można ich na ten stan wprowadzić. Ale chyba tak już jest, kończą się wyprzedaże, wchodzi nowa kolekcja i finito.

Pomiędzy zdjęciami próbuję ogarniać przestrzeń, jakieś zakupy po drodze z przedszkola, kurze zetrzeć i uszykować strój Spidermana (podszywanie nogawek i rękawów) na bal karnawałowy. Zaraz występy na dzień babci i dziadka, a po nich spotkanie u rodziców aż do wieczora. Niech się dziadki nacieszą wnuczkiem. Drugiego widują ostatnio w niedziele, nam bardziej pasują wizyty w tygodniu. A w tym tygodniu raz ciepło, raz zimno.. Ostatnio nie mogę trafić z odpowiednim ubraniem, albo założę za grubą kurtkę, albo za zimno mi w samym płaszczu. Pogoda nie do opanowania normalnie. Rano 2 stopnie, w dzień plus 7 i słońce. Przydają się i okulary przeciwsłoneczne i parasol. A śniegu jak nie było, tak nie ma..

Wiosna od Męża, pod te zdjęciowe wspomnienia..