Na stare.. śmieci?

Gubię się już w rachubie ile prań zrobiłam od powrotu do domu, cztery czy pięć? A jeszcze dwa przede mną, bo i bieżące rzeczy już lecą, a dodatkowo ręczniki z podróży czekają na wypranie. Mężu zaofiarował się z odkurzaniem, bo nie wiedzieć czemu, nawet jak nas w domu nie ma, ktoś wszędzie rozsypuje kurz. Lodówka już pełna, zapasy porobione, a i obiady po drodze machnęłam. Odwiedziłam też z Małym stęsknionych dziadków, a nawet spotkałam się z Bratem i jego synkiem. Przetestowaliśmy zdalnie sterowane auto od Mikołaja i projektor do rysowania (Cień wiatru, serdecznie Ci dziękujemy za polecenie :)), Mały zdążył już z przedszkolakami Filharmonię odwiedzić. A ja zrobić porządki w zdjęciach czekających na wywołanie. Wyrwałam się z Edytą na łażenie po sklepach – dosłownie – bo okazuje się, że obie nie nadajemy się na obecną modę. Wszystkie sweterki jakieś krótkie, ale o dziwo szerokie jak worki, koszulki za ciasne, spodnie na styl włoski sięgają do pół łydki, a ceny z kosmosu. Zrobię jeszcze drugie podejście na szoping z Bluberką i kto wie, może coś się trafi. A jak nie, to przynajmniej będziemy miały czas na pogaduchy, a z zakupami poczekamy do wiosennej kolekcji, skoro z zimowej niczego trafić nie mogę.

Dzisiaj wybrałam się do dermatologa na kontrolne badanie pieprzyków, na szczęście wszystko dobrze i nie ma żadnych niechcianych zmian. Wizyta planowana jeszcze w tamtym roku i polecam każdemu. Zwłaszcza tym, którzy tak jak ja lubią słońce. Warto się profilaktycznie kontrolować, a raz do roku zrobić sobie i badanie krwi, które też już za mną. Po powrocie do domu rzuciłam się w wir kolejnych domowych obowiązków. A by umilić sobie gotowanie obejrzałam drugą część „Listów do M”, bucząc tradycyjnie jak bóbr. Mam nadzieję, że zupa z soczewicą nie będzie za słona 😉

Mogłabym też zacząć płakać nad losem otoczenia, do którego tak chętnie wracamy.. Kiedyś może i przenośnią był powrót na stare śmieci, teraz zaczyna się robić przerażająco prawdziwy. Wprawdzie zdjęcie nie zrobione na naszym osiedlu, choć i u nas bywają momenty odstraszającego syfu, ale rodzice mają obecnie taki widok z okna..

Zamysł zbierania i segregowania biodegradowalnych odpadów może i jest słuszny, ale efekty w praktyce przechodzą wszelkie pojęcie. Pojemnik stoi jeden, dla dwóch wieżowców, w których łącznie jest 108 mieszkań. A wywóz raz na dwa tygodnie, z czego panowie zabierają tylko i wyłącznie zawartość pojemnika, całą resztę zostawiając, bo to nie ich broszka. I cóż.. zaczynają się pojawiać szczury w okolicy, osobiście widziałam, a brud i smród roznoszone są po ulicach. Tym sposobem w XXI wieku powracamy do średniowiecza. Niestety.