Mały rządzi

Szaleństwo to było niesamowite, tygodniowe przygotowania rozpoczęte sprzątaniem, zakupami rozłożonymi na kilka dni i wreszcie kuchenne rewolucje. Ale było warto. Dla spotkania bliskich w naszym domu, dla radości kochanego pięciolatka, dla smakołyków (w ten dzień jedzonych bezkarnie) i poczucia, że wspaniale spędziliśmy ten czas. Owszem momentami bolały mnie plecy, raz ciachnęłam się w palec i czasami zmęczenie brało górę. Ale ze wsparciem Męża, Zosi i Moniki, która podarowała nam ciasto, daliśmy radę ogarnąć całe przyjęcie.

Ciacho zrobiło furorę, goście nie mogli uwierzyć, że jedzą szpinak w takiej formie. Tort też smaczny i ze Spidermanem na życzenie jubilata był kolejną atrakcją. Nawet ja pokusiłam się o upieczenie ciasta jogurtowo-brzoskwiniowego, choć nie umywał się do wypieków profesjonalistów. Sympatycznie odebrany został jeszcze koreczkowy jeż, zrobiony przez moich chłopaków w ramach zajęć praktyczno-kuchennych.

Ledwo się pomieściliśmy w 12 osób przy naszej ławie i w pokoju z rozłożoną kolejną dawką prezentów, wśród których wiodła prym kolejka elektryczna wraz z torem wyścigowym dla samochodu i wielkie pudło klocków lego. Mnie najbardziej ucieszyły trzy pary spodni dresowych dla Małego, które bardzo się przydadzą na przedszkolne zajęcia. Kot najlepiej czuł się w środku wszelkich atrakcji. Choć przy tłumie gości wybrał jednak szafę w sypialni, ciszę i spokój.

Mały natomiast od ciszy i spokoju był jak najdalszy i szarżował wczoraj do 23. Na początku krępował się całej ferajny śpiewającej mu sto lat, potem zanurkował z kuzynem Męża w klockach i dopiero pod koniec poczuł się na tyle swobodnie by dołączyć do gości na kanapie. Ciotki zachwycały się nim i synkiem mojego Brata, Dziadek dorwał prezentowy zestaw kredek, farb i pisaków tworząc swoje małe dzieła artystyczne. Pojedliśmy sałatek, przystawek i słodkości. Potem jeszcze mycie tony naczyń i o północy wreszcie sprawiedliwy sen.

Powiem tak, cudnie było, ale następna taka impreza na komunię. I koniecznie w restauracji 😉